تأثیر سرمایه‌ی روانشناختی بر دلبستگی کاری با نقش میانجی تعارض کار- خانواده در پرستاران

مقدمه: پرستاران بطور مداوم با مشکل تعارض کار و زندگی شخصی مواجه هستند. مدیران با شناسایی نوع و میزان تأثیر سرمایه روانشناختی بر تعارض کار- خانواده و دلبستگی کاری پرستاران، می‌توانند گام‌های مؤثری در جهت عملکرد بالاتر پرستاران در بیمارستان بردارند. هدف: این پژوهش با هدف تعیین تأثیر سرمایه روانشناختی بر دلبستگی کاری با نقش میانجی تعارض کار- خانواده پرستاران انجام شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را (354) نفر از پرستاران بیمارستان شهدای کارگر یزد در سال (1396) تشکیل دادند، که براساس حجم نمونه محاسبه شده با استفاده از فرمول کوکران، (185) نفراز آنها، از طریق روش نمونه‌گیری تصادفی‌ طبقه‌ای انتخاب شدند. به منظور جمع‌آوری اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه‌ استاندارد سرمایه روانشناختی، (لوتانزو همکاران 2007) تعارض کار- خانواده (نتمایرو همکاران1996) و دلبستگی کاری(شافلی و همکاران2002) استفاده شد، که روایی آن‌ها از طریق روایی محتوایی و روایی سازه بررسی، و پایایی آن‌ها از طریق آلفای کرونباخ (برای کلیه متغیر‌های پژوهش بالاتر از 0/70) تأیید شد. تحلیل داده‌ها به‌روش مدل‌سازی معادلات ساختاری به کمک نرم‌افزار Amos انجام شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد سرمایه‌ی روانشناختی بر دلبستگی کاری با ضریب (0/731) تأثیر مستقیم دارد. سرمایه‌ی روانشناختی بر تعارض کار به خانواده با ضریب (0/295-) و بر تعارض خانواده به کار با ضریب (0/362-) تأثیر منفی دارد. همچنین تعارض کار به خانواده و خانواده به کار در تأثیر سرمایه روانشناختی بر دلبستگی کاری، نقش میانجی ایفا می‌کنند. نتیجه‌‌گیری: سرمایه روانشناختی می‌تواند عامل مناسبی جهت کاهش تعارض کار- خانواده و افزایش دلبستگی کاری باشد. لذا، پیشنهاد می‌گردد مسؤولین بیمارستان گام‌های مؤثری در جهت حفظ و ارتقاء سرمایه روانشناختی پرستاران بردارند.